შიო მღვიმელი – შემოდგომა

დასევდიანდა ბუნება, 

ფერი შეუკრთა ტყე-ველსა, 

კაკალსა მოშრიალესა 

და ვერხვსა შტოთა მრხეველსა, 

მუხას ამაყად მდგომარეს, 

ზვიადსა, შეურყეველსა, 

მებრძოლსა ჭექა-ქუხილთან, 

ქარ-ბუქთან ღამის მთესველსა. 

აღარსად მოჩანს მერცხალი, 

ფრთამოცქრიალე, ფრთამალი, 

გარიჟრაჟ-განთიადისა 

მემოციქულე მამალი, 

დაღლილი მუშის მკურნალი, 

სევდიან გულის წამალი; 

მოუძებნია სხვა კუთხე, 

ჩვენგან შორს, ზამთრის სამალი… 

სხვა ფრინველებიც წავიდნენ 

იმავ გზით, იმავ კვალითა, 

აქ დაზრდილ-დაფრთიანებულ 

შვილებით – ბიჭებ-ქალითა, 

ბუნების წესთან მოხდილნი 

პირნათლად სრულის ვალითა… 

ბეღურა ჩიტებსღა ვხედავთ 

დანაღვლებულის თვალითა.

Shio Mgvimeli – Shemodgoma