პარიზი.
მონმარტრი.
ფუნჯები.
პასტელი.
გაგცდები ოდნავ და წვიმდება.
წამიღებს მისტრალი
და მარტოდ დარჩენილს,
მიმახლის სენაზე.
ახლა ჩემს სცენაზე იდგმება მალარმე,
ბოლოჯერ მღერიან გედები…
შენ მეიმედები ისევ და,
სულ მინდა – შენ ხატო,
მე კიდე –
კიდეზე ვიჯდე და გისმენდე,
ვინსენტე!
Nino Qoqosadze – Vinsente