თემურ ჩხეტიანი – მსხმოიარენი

სახლის წინ მდგარმა ბებერმა მსხალმა ისევ დაისხა.
დაისხა და როგორ დაისხა! – ვეღარ გაუძლო –
ერთი დიდი, ლამის მთელი ხის ტოლი ტოტი,
ჩამოეხლიჩა.
ნაყოფი კი ჯერ მკვახე იყო,
არ იჭმებოდა –
მეზობელმა გამოკრიფა – ღორისთვის წავიღებო.

ცოტა ხნის მერე
თითქმის ასე მოუვიდა
ახალგაზრდა, ჭიშკართან მდგარ აყლარწულ ქლიავს:
მაგრად ესხა, მასაც ტოტი ჩამოელეწა.
ქლიავები შეთვალული კი იყო, მაგრამ
საჭმელად და სასიამოდ ცოტაოდენი გამოირჩა –
 ბევრი არ ვარგოდა…

მე კი როგორც მეწლეური ხე, წელს ისე ვარ –
მსუბუქად ვარ
და ალბათ ბევრიც გაიფიქრებს:
არაფერი არ ამძიმებსო.
ჰო, მსუბუქად ვარ –
იმ ხეების საფრთხე ალბათ არ მემუქრება –
წელს მე ლექსებიც ვეღარ მოვისხი.

Temur chxetiani – Msxmoiareni

თემურ ჩხეტიანი – მამას დაბადების დღე

სარკეში იყურები

და კიდევ ერთხელ რწმუნდები იმაში,

თუ როგორ ჰგავხარ მას –

სრულიად ჭაღარა

და სახედაღარული;

მომღიმარი

და თბილნაღვლიანი…

როგორ ჰგავხარ მას,

ვისგანაც ხარ,

ვისგანაც მოდიხარ !..

და უფრო გაუღიმე,

უფრო მოეფერე

მას – შენში დანახულს;

მიულოცე

და მადლობაც

თვითონ უთხარი.

Temur chxetiani – Mamas dabadebis dge

თემურ ჩხეტიანი – გაცილება

დამემშვიდობნენ…
ზაფხულმა ხელი გადაჰხვია აგვისტოს და ერთად წავიდნენ.
დავრჩი და თვალი გავაყოლე, მერე შევბრუნდი,
სახლში შევბრუნდი და ღიმილი არ მშორდებოდა.

მერე სუფრა ავალაგე,
ავალაგე და ჭურჭელს ვრეცხავდი;
ვრეცხავდი ჭიქებს, დანა-ჩანგალს, თეფშებს ვრეცხავდი,
ვრეცხავდი და  ისევ ისე მეღიმებოდა…

თეთრ ნიჟარაში
ონკანიდან მომდინარე წყალი ზღვასავით
ხმაურობდა და ლოყაზე ცრემლი
ჩამომიგორდა მარგალიტივით.

Temur Chxetiani – Gacileba

თემურ ჩხეტიანი – კითხვა

როდესაც  ვხედავ, როგორ ჩუმად და უკვალოდ ქრებიან
ჩემი  ასაკის ადამიანები;

როდესაც ვხედავ, როგორ მიდის ცარიელ შარაზე ფეხარეული ლანდი
და მესმის,
 როგორ იკურთხება ის ღამეში ლამის ყველა მიმართულებით;

როცა ახალგაზრდა, ლამაზი ქალისგან მიყურებს სიმარტოვე
და მესმის მისგან ნათქვამი:
„ თითქოს ყოველღამ სიკვდილთან ვწვებიო“;

როდესაც ყურს მჭრის ყელში გულმობჯენილი ბიჭის სიტყვები:
„მათ უნდათ, რომ ჩვენი თაობაც
 ამ წუმპეში ჩაახრჩონო“;

და, როცა სრულიად ბავშვი – გოგონა –  მეუბნება:
„ძია თემურ, თუ შეიძლება,
თქვენს მხარზე ჩამოვდებ თავს და ვიტირებო“,

არ შემიძლია, არ ამოვიოხრო
და უმისამართოდ არ ვიკითხო:
„ – როდის მივაღწევთ დანიშნულების ადგილამდე ?..“

Temur chxetiani – Kitxva

თემურ ჩხეტიანი – ყანა, ვენახი, ძროხა…

ყანა, ვენახი, ძროხა…

და კიდევ – ყავისა და თამბაქოს პლანტაციები

სადღაც, ამაზონის თუ ვირჯინიის მიდამოებში.

და უამრავი ხელი – ხელები,

ანუ ერთადერთი დიდი ხელის ნებით და სურვილთ.

და ეს ყველაფერი ჩემთვის,

ჩემი დილის საუზმისათვის.

ჩემთვის – ერთი უბადრუკი არსებისათვის,

რომელიც ჭამს პურსა და ყველს;

რომელიც სვამს არაყს და ყავას;

რომელიც ეწევა თუთუნს;

რომელიც დგას საკუთარი სახლის აივანზე,

 შეყურებს იანვრის მზეს და  ფიქრობს:

„ესაა ცხოვრება ?..

ფიქრობს და ასეთივე უკმაყოფილო  სახით დაეხეტება

ამაზონის თუ ვირჯინიის მიდამოებში.

Temur chxetiani – Yana, venaxi, dzroxa…

თემურ ჩხეტიანი – მთქნარება

მთქნარება ძილის წინ,

მთქნარება ახლადგაღვიძებულზე.

და ყველაფერი, რაც კი არის – მთქნარებებს შორის.

როგორც სიზმარი დღისა და ღამისა

თავისი ცხადი სტრესებით და კატაკლიზმებით;

თავისი ღამის კოშმარებით და სიურეალიზმით…

მთქნარება გვიან საღამოს,

მთქნარება დილაადრიან.

ჰო,  ყველაფერი სიზმარია:

სიზმარი დღისა,

სიზმარი ღამისა –

ყვავილებიან მდელოზე გამავალი ბილიკით,

თუ მოციმციმე და მოფუსფუსე დარბაზებით;

ავტოსტრადებით თუ ტაიფუნებით;

მეტამორფოზებით

და კალეიდოსკოპური სისწრაფით ცვალებადი დღეებით…

ყველაფერი სიზმარია –

დაამთქნარე და დაიძინე;

გაიღვიძე და ისევ დაამთქნარე.

მთქნარებისას კი დახუჭე თვალები

და წაუყრუე.

და მაინც… ერთხელ,

როცა დილით გაგეღვიძება,

დაამთქნარებ და გემრიელად გაიზმორები,

შეიძლება გაგეფიქროს შენდაუნებურად,

გაგეფიქროს და გაგეღიმოს:

ვინ შექმნა ეს სამყარო და ეს ყველაფერი?

და ნუთუ ისიც ამთქნარებდა

 თვალმოხუჭული, წაყრუებული,

როდესაც ქმნიდა ?..

Temur chxetiani – Mtqnareba